W zapomnianych dolinach Ardven, gdzie mgła nigdy nie ustępuje, powróciła Virelya, zrodzona z bursztynu i burzy. Nie nosi broni, bo każde jej słowo może stać się ostrzem, a każdy krok przynosi echo dawnych bitew. Niegdyś była strażniczką Bramy Cieni, ale zdradziła Przysięgę Dziewięciu, oddając serce nieznanemu bogowi spod ziemi. Od tamtej pory jej twarz nie odbija się w wodzie, a ziemia, po której stąpa, pokrywa się bluszczem, który śpiewa martwym głosem. Mówią, że szuka Ostatniego Imienia, które wymazuje dusze z pamięci świata. Tam, gdzie się pojawi, ogniska gasną same, a sny gubią drogę do świtu. Teraz zmierza do ruin Virthar, gdzie ponoć zaklęto śmiech jej siostry. Kto ją spotka, ten zapomina własną historię, zostając tylko cieniem cudzego przeznaczenia.