Þig, sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur og fagrar vonir tengdir líf mitt við. Minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar, er horfnum stundum, ljúfum dvel ég hjá. Heyrirðu ei, þig hjartað kallar á? Heyrirðu ei storm er kveðju mína ber? Þú fagra minning eftir skildir eina sem aldrei gleymist meðan lífs ég er. - Karl O. Runólfsson