Na podmokłych ziemiach między Eder a Mythariel widziano Aelritha, dawnego kapłana świątyni w Thuzal, który przed laty został wygnany za herezję. Mówiono, że umarł w lochach Karka-han, a jego ciało wrzucono w otchłań bez dna. Teraz powrócił, odziany w szaty utkane z popiołu i cieni, a w dłoniach trzyma laskę, która pulsuje jak serce. W Werbin starsi szepczą, że Aelrith zbiera dusze, nie złoto, i że każdy, kto z nim rozmawia, traci wspomnienia pierwszego dnia swojego życia. W Nithal strażnicy znaleźli mur zapełniony znakami, które same znikały, gdy na nie patrzono. Aelrith kieruje się na północ, ku Górom Durnhal, gdzie podobno przebudzono coś, co pamięta czasy przed powstaniem Margonem. Tam, gdzie przechodzi, woda staje się czarna, a kruki krążą w kręgach, jakby wskazywały drogę ku jego przeznaczeniu.